Dag lezer,
Wat fijn dat je op mijn pagina beland bent.
Ik ben Isidorus uit Werkhoven.

Eind 1945 heeft men mij en mijn goede vriend Franciscus hoog aan een pilaar gehangen. Gelukkig hebben we wel ieder een eigen sokkel en een eigen pilaar. Maar sinds die tijd staan we al hier. Wij zijn er blij mee hoor.

In het verre verleden was er een Isidorus uit Madrid en een Isidorus uit Sevilla. Twee heel verschillende personen met ieder hun bijzondere leven. Daar vind je meer over als je zoekt op het internet.

Toen ik hier kwam was dat als patroon van de boeren en de tuinders. Later toen internet steeds belangrijker werd in het leven, werden de talenten van mijn naamgenoot ook aan mij gekoppeld en zo werd ik Isidorus uit Werkhoven. Tja, hoe raar kan het lopen in het ‘stenen’ leven? Nu ben ik twee-in-een.
Tijdens het jubileumjaar van dit kerkgebouw in 2008 heeft men mij een stem gegeven. Jaren later kreeg ik de kans om mijn gedachten met je te delen middels een blog in het parochieblad en nu zelfs digitaal. Mooier wordt het niet in mijn ‘stenen’ leven.

Als je zo lang op een sokkel staat dan raak je vergroeid met je omgeving, met de gemeenschap hier. Zo staande op mijn sokkel voel ik mij steeds meer Isidorus van Werkhoven. Geen officiële titel, nee, dat klopt. Daar hecht ik op mijn leeftijd ook echt geen waarde meer aan. Beide Isidorussen heb ik in mij verenigd, juist omdat zij goede dingen gedaan hebben en daar wil ik uit putten om deze geloofsgemeenschap, waarmee ik mij zo verbonden voel, te steunen in deze toch wat moeilijke kerkelijke tijden.

Ik geef toe, als je wat ouder wordt dan kan je wat warrig worden. Er zit zoveel in mijn hoofd dat ik soms de zaken door elkaar gooi. Gelukkig sta ik stevig verankerd en heb ik steun aan mijn bats om de rug recht te houden.
Vanaf deze hoge plek probeer ik regelmatig mijn gedachten en ervaringen met je te delen.
Kom dus rustig nog eens langs: ik spreek je graag.