Dag lezer,
Wat fijn dat je op mijn pagina beland bent.
Ik ben Isidorus uit Werkhoven.
Eind 1945 heeft men mij en mijn goede vriend Franciscus hoog aan een pilaar gehangen. Gelukkig hebben we wel ieder een eigen sokkel en een eigen pilaar. Maar sinds die tijd staan we al hier. Wij zijn er blij mee hoor.
In het verre verleden was er een Isidorus uit Madrid en een Isidorus uit Sevilla. Twee heel verschillende personen met ieder hun bijzondere leven. Daar vind je meer over als je zoekt op het internet.
Toen ik hier kwam was dat als patroon van de boeren en de tuinders. Later toen internet steeds belangrijker werd in het leven, werden de talenten van mijn naamgenoot ook aan mij gekoppeld en zo werd ik Isidorus uit Werkhoven. Tja, hoe raar kan het lopen in het ‘stenen’ leven? Nu ben ik twee-in-een.
Tijdens het jubileumjaar van dit kerkgebouw in 2008 heeft men mij een stem gegeven. Jaren later kreeg ik de kans om mijn gedachten met je te delen middels een blog in het parochieblad en nu zelfs digitaal. Mooier wordt het niet in mijn ‘stenen’ leven.
Als je zo lang op een sokkel staat dan raak je vergroeid met je omgeving, met de gemeenschap hier. Zo staande op mijn sokkel voel ik mij steeds meer Isidorus van Werkhoven. Geen officiële titel, nee, dat klopt. Daar hecht ik op mijn leeftijd ook echt geen waarde meer aan. Beide Isidorussen heb ik in mij verenigd, juist omdat zij goede dingen gedaan hebben en daar wil ik uit putten om deze geloofsgemeenschap, waarmee ik mij zo verbonden voel, te steunen in deze toch wat moeilijke kerkelijke tijden.
Ik geef toe, als je wat ouder wordt dan kan je wat warrig worden. Er zit zoveel in mijn hoofd dat ik soms de zaken door elkaar gooi. Gelukkig sta ik stevig verankerd en heb ik steun aan mijn bats om de rug recht te houden.
Vanaf deze hoge plek probeer ik regelmatig mijn gedachten en ervaringen met je te delen.
Kom dus rustig nog eens langs: ik spreek je graag.
mei 2025
Zo staande op mijn sokkel geniet ik van de lange dagen. De zon klimt steeds hoger en als de wolken het toestaan dan straalt die zon hier naar binnen en wat is dat dan prachtig! Van ’s morgens rond een uur of 10 tot het eind van de dag als de zon weer ondergaat, strooit die zon uitbundig zijn zonnestralen door onze glas-in-lood ramen. De prachtigste taferelen zien wij dan. Steeds licht een andere plek in onze kerk op. De taferelen in de glas-in-lood ramen worden er echt uitgelicht als een mooie visuele bijbelvertelling. Ieder deel van de ramen vertelt op ieder moment een ander verhaal. Als je hier dan zo staat en je laat dit spel van de zonnestralen op je inwerken, dan realiseer je je weer eens hoe groots God eigenlijk is. Dat Hij ons op die manier zijn verhaal vertelt en iedere keer voegt Hij weer een stukje aan het verhaal toe. Gewoon door die zonnestraal op dát moment door dát stukje glas te sturen of door die zonnestraal op een bepaalde plek in de kerk te richten zoals bv de altaartafel. En dan sta je hier (logisch, weg kan ik niet) en je laat je meevoeren op de flow van het licht. Een grote rust daalt dan in mij neer en ik ervaar de Geest van God daadwerkelijk aanwezig in dit gebouw. En op dat moment zijn hart en ziel volledig in balans. Dat soort momenten gun ik ook jou van harte.
april 2025
Weet je wat ik altijd zo mooi vind? Dan sta ik hier op mijn sokkel, hoog aan de pilaar en kijk over alles heen. Niemand die zich bewust is van mijn aanwezigheid en dan hoor ik de mooiste menselijke verhalen. Het is het gezamenlijke koffiemoment na de viering. In allerlei varianten hoor ik de vraag: ‘Hoe gaat het met je?’
Dat is toch ook waarom we kerk zijn? Zorg hebben voor elkaar? Zoveel mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in elkaars welzijn. Al die mensen die door samen te vieren, te bidden en te zingen elkaar na de viering opzoeken om dat gevoel van saamhorigheid verder te brengen. Laatst hoorde ik een voorganger iets zeggen over ‘liturgie is als een feest’. Je kunt het niet zien aan mijn uitgehouwen gezicht maar ik moest een beetje glimlachen. Lieve mensen: liturgie is een feestje en dat zet men voort na de viering bij een kopje koffie/thee en soms wat lekkers erbij. Fijn dat er een ‘koffiegroep’ is die dit regelmatig verzorgt.
Jullie verwarmen ons ‘stenen’ hart. Ik hoor ook weleens dat het wat moeilijker wordt om de groep bemenst te houden. Snap ik ook hoor. We worden allemaal een dagje ouder en ook wij zijn echt niet ‘kwiek’ meer. Maar als we elkaar helpen dan kunnen we dit toch in stand houden? Laten we het samen doen: jij daar, en ik hier!
Elke zes weken sturen wij een nieuwsbrief met nieuws en activiteiten uit onze parochie en de H. Suitbertusparochie waar we mee samenwerken.
Als u deze gratis nieuwsbrief ook wilt ontvangen kunt u dit formulier invullen.
Tip voor de redactie?
Heeft u interessant nieuws of een activiteit in uw gemeenschap, vertel het ons via dichtbij@2parochies.nl!
De redactie maakt voor elke nieuwe editie een selectie uit alle inzendingen.
