Lieve Lezer,
Een tijdje geleden waren mijn moeder en ik op een zusteravond van de Evangelische Broedergemeente Utrecht. We waren door de vrouwengroep uitgenodigd voor een ‘women only’ High Tea avond met als thema ‘Onderzoek alles, behoud het goede.’
Na een openingsgebed door dominee Rhoinde gingen we in groepen aan de slag met de vragen:
Wat is je fijnste moment van 2024? Waar ben je dankbaar voor? We gingen uitgebreid met elkaar in gesprek, waarbij we open en kwetsbaar konden zijn. Ons was bij de start al verzekerd: wat we hier als vrouwen onder elkaar delen, blijft ook hier. Het was ontroerend, krachtig en ontzettend liefdevol. Ik besefte niet dat ik een dergelijk samenzijn met andere vrouwen zo had gemist in mijn leven.
Na uitwisseling van onze 2024-momenten, heerlijke sandwiches en een prachtig lied van zuster Machteld, keken we vooruit naar dit jaar. Wat verwacht je van 2025? Wat voor speciaals verwacht je in dit nieuwe jaar? Heb je iets gepland? Of laat je je verrassen met wat God voor je in petto heeft?
Nu bent u als lezer misschien nieuwsgierig naar mijn antwoorden…
Die geef ik lekker niet. Ik daag u juist uit om eens stil te staan bij het voorbije jaar en op papier te zetten wat uw verwachtingen voor het nieuwe jaar zijn.
Ik leerde mijn zusters het lied ‘Wees stil en weet (ik ben uw God)’ en ging voor in een spontane canon. En dominee Rhoinde sloot af met een mooi, hoopvol gebed. Maar toen zei ze iets bijzonders… ‘Met de huidige toestand in de wereld verwacht ik de komst van de Heer. Het zou me niet verbazen als Jezus spoedig weer onder ons is!’
Alle zusters knikten instemmend en ik besefte ineens dat ik het eigenlijk nooit op die manier en zo expliciet in onze kerk heb gehoord. Behalve: ‘Heer Jezus, wij verkondigen uw dood en wij belijden tot Gij wederkeert dat Gij verrezen zijt.’ (Euch gebed III) staat er niemand op, die roept dat de Heer onderweg is…
Kan dit een teken zijn dat we iets uitgesprokener mogen zijn? Het geeft te denken…
Ik wens ons allen Liefde & Licht,
Diahann van van de Vijver
